Najlepsze cytaty Harukiego Murakami



Haruki Murakami jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych japońskich pisarzy. Swoją przygodę z literaturą rozpoczął w wieku 30 lat, wygrywając konkurs literacki. Uznanie fanów z całego świata zdobył dzięki pozycjom takim, jak – „Koniec świata i hard-boiled wonderland”, „Tańcz, tańcz, tańcz” i „Na południe od granicy, na zachód od słońca”. Podczas gdy mieszkał we Włoszech, napisał moją ulubioną powieść „Norwegian Wood”. Książka od razu stała się bestsellerem. Po powrocie do Japonii stworzył powieść uważaną za genialną, „Kronika ptaka nakręcacza”. Następnie, w 2002 roku wydana została „Kafka nad morzem”.
Murakami na swoim koncie ma wiele innych powieści. To z pewnością jeden z najbardziej charakterystycznych i ciekawych autorów współczesnej literatury. Jego najnowsza książka, wydana przez Wydawnictwo Muza, nosi tytuł „Zawód: powieściopisarz” i stanowi zbiór esejów.
Dla mnie to pisarz, który tworzy książki przepełnione genialnymi myślami i spostrzeżeniami - oto kilka z nich:
Nikt nie lubi samotności. Ja tylko nie próbuję się z nikim na siłę zaprzyjaźniać. To prowadzi do rozczarowań. (Norwegian Wood)
Jeżeli uda się pokochać choć jedną osobę, to życie ma sens. Nawet jeśli nie można być z tym człowiekiem. (1Q84 - t. 1)
Ja lubię dziwaków. Raczej trudno zaufać komuś, kto na takim świecie umie zwyczajnie wyglądać i normalnie żyć. (Kafka nad morzem)
Dlaczego ludzie muszą być tak samotni? Jaki to ma sens? Na tym świecie żyją miliony ludzi; każdy z nich tęskni, szuka spełnienia u innych, a jednak się izoluje. Dlaczego? Czy Ziemia powstała tylko po to, by pielęgnować ludzką samotność? (Sputnik Sweetheart)
Możesz się wściekać, ile chcesz, ale nic nie poradzisz na to, na co nic nie poradzisz. (Zniknięcie słonia)
Mam już taki charakter, że aby coś zrozumieć, muszę najpierw spróbować to zepsuć. (Norwegian Wood)
Bo wiesz, ja wśród powieści najbardziej cenię te, których nie mogę do końca zrozumieć. To, co potrafię zrozumieć, ani trochę mnie nie interesuje. To oczywiste, nie? Prosta sprawa. (1Q84 - t. 1)
Lecz nie ma na świecie nic równie okrutnego, jak poczucie opuszczenia wywołane tym, że nie ma się na co czekać. (Kronika ptaka nakręcacza)
Znajdź mnie szybko. Zanim znajdzie mnie kto inny. (1Q84 - t. 3)
Powiedz sobie, że życie to pudełko czekoladek. (...)
W pudełku są różne czekoladki, jedne się lubi, inne mniej. Najpierw zjada się te ulubione i zostają tylko te, za którymi się nie przepada. Zawsze tak myślę, kiedy jest mi ciężko. Jeżeli teraz się z tym uporam, potem będzie łatwiej. Życie jest jak pudełko czekoladek. (Norwegian Wood)
W ciszy koło czwartej nad ranem słyszałem, jak powoli rosną korzenie samotności. (Kronika ptaka nakręcacza)
Jak się człowiek przyzwyczai, że nie dostaje tego, czego pragnie, to stopniowo sam nie wie już, czego naprawdę chce. (Kronika ptaka nakręcacza)
Ostatnio ciągle tak jest. Staram się coś powiedzieć, ale do głowy przychodzą mi tylko nieodpowiednie słowa albo całkowicie różne od tych, które mam na myśli. Próbuję sama się poprawić, lecz wychodzi tylko gorzej. Tracę wątek. Tak jakbym była rozszczepiona na dwie i sama ze sobą bawiła się w berka. Po środku jest wielki słup i gonimy się wokół niego. Tamta druga ja zawsze zna właściwe słowa, lecz ta ja nigdy nie może tej drugiej złapać. (Norwegian Wood)

Jeden i ten sam obiekt w jednej i tej samej chwili może być w jednym miejscu. Dowiódł tego Einstein. Dowiódł jak bezgranicznie beznamiętna i samotna jest rzeczywistość. (1Q84 - t. 1)
Jeśli myślisz, że jesteś niewyspany to znaczy, że zaczynasz się nad sobą litować, a złe moce tylko na to czekają. (Koniec świata i hard-boiled wonderland)
Pomyśl jutro o tym, o czym możesz pomyśleć jutro. (Tańcz, tańcz, tańcz)
Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada cicho na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy. (Koniec świata i hard-boiled wonderland)
Wcale nie jestem mądry. Tylko mam swój własny sposób myślenia. Dlatego ludzie często mają mnie dosyć. (Kafka nad morzem)
Gaba

Gabriela Rutana & Sylwia Czekańska. Obsługiwane przez usługę Blogger.